می شنوی؟
این ترانه داریوش در ناامیدکننده ترین لحظات و دلسردکننده ترین شرایط ، انرژی عجیبی بهم میده. مخصوصا اون ریتم شروعش که با سوت دسته جمعی همراهه. من عاشق سوت زدنم و خودم سوت زن قهاری هستم ! حتما گوش کنید. به یاد عزیزان دربندمان
حرکــت
حرکت از این بیش شتابان کنیم ولوله در ولوله باران کنیم
جنگل و شهر و ده و کوه و کــمــر از نفس خویش شکوفان کنیم
دانــۀ هــر گـل کـه تـو پـرپـر کـنـی باز بکاریم و دو چندان کنیم
پای بکوبیم و برآریـــــم دســـــت خنده زنان ترک سر و جان کنیم
روشن از ایمان به طلوعی قریب چوبۀ اعدام چراغان کنیم
دل چو به پیمان خدا داده ایــــــم سر گرو حرمت پیمان کنیم
تـا تو بدانی که چه ما می کنیـم هر چه تو گفتی نکنید آن کنیم
آتش پنهان درون، را بـــــــــــــرون از دل خاکستر ایـــــــــــــران کنیم
شعله بگیریم از این آتـــــــــش و مشعل تاریخ فروزان کنیم
باز بسازیم بنایی دگـــــــــــــــــر ساخته یی هر چه تو ویران کنیم
خواب و خیال خوشت آشفته ایم بیش از این نیز پریشان کنیم
می شنوی؟ این طپش طبل ماست باش و ببین تا که چه طوفان کنیم
حرکت از این بیش شتابان کنیم ولوله در ولوله باران کنیم
من عاشق این جمله هستم:
تا تو بدانی که چه ما می کنیم هرچه تو گفتی نکنید آن کنیم
( بقیه قسمتهایی که به هیجانم میاره و بلند باهاش تکرار می کنم هم قرمز کردم! مثل کتاب بچه تنبلها شده که زیر تمام جمله های کتاب خط می کشند !)
پ.ن. ۱ متن ترانه اش نمی دونم مال کیه. شاید مال سیمین بهبهانی باشه. اگه کسی می دونه بگه لطفا.
پ.ن. ۵/۱ : شاعر: محمد علی اصفهانی شاعر در تبعید
آهنگ:محمد شمس
سازهای کوبه ای:عباس بختیاری(ممنون از پویای عزیز)
پ.ن.۲ دیروز دوستی اس ام اس که به این خبر لینک بده.ناراحت بود و می گفت به خاطر گزارشی بوده که او تهیه کرده.
لينک مي ديم، کامنت مي ذاريم، فحش ميديم.... و چی؟ هیچی! خالی میشیم و در نتیجه هیچ کار مهمتر و مثمر ثمرتری انجام نمیدیم و به قول نیما اصولا به نفع حکومت عمل می کنیم! خیلی خوب گفته و تیتر باحالی هم زده.نگفته دانشجویان دربند را آزاد کنید.گفته :
ما را آزاد کنید!
نه روسری نه توسری!